CIT Estoński

/Autor

Od 01.01.2021 będzie istniała możliwość skorzystania z estońskiego CIT, dzięki któremu nie płaci się podatku tak długo, jak zysk pozostaje w firmie (a więc podatek będzie płacony dopiero w momencie wypłaty zysków ze spółki).

Aby skorzystać z możliwości jego zastosowania należy łącznie spełnić poniższe warunki:

  1. Należy być zaliczanym do mikro, małych lub średnich przedsiębiorstw, których przychody nie przekraczają 100 mln zł.
  2. Należy być spółką, w której udziałowcami są wyłącznie osoby fizyczne.
  3. Spółka nie może mieć udziałów w innej spółce.
  4. Spółka musi zatrudniać minimum 3 osoby z wyłączeniem udziałowców (przez okres co najmniej 300 dni w danym roku).
  5. Przychody pasywne nie przekraczają przychodów z działalności operacyjnej.
  6. Spółka wykazuje nakłady inwestycyjne* ( na końcu mail podstaw prawna określająca limity).

Spółki komandytowe nie będą mogły skorzystać z tego rozwiązania.

Estoński CIT będzie wynosił 15% podstawy opodatkowania w przypadku małego podatnika oraz podatnika, u którego wartość średnich przychodów obliczona zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 1 nie przekracza wartości maksymalnych przychodów określonych dla małego podatnika, w pozostałych przypadkach wyniesie 25 %.

Poniżej przesyłam link do testu, który ułatwi Państwu sprawdzenie czy spółka może skorzystać z CIT estońskiego: https://www.podatki.gov.pl/estonski-cit/

Uwaga:

Jeżeli będą Państwo chcieli skorzystać z CIT estońskiego (po spełnieniu wszystkich warunków) to należy do końca stycznia 2021 złożyć w Urzędzie Skarbowym:

  • zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych (druk ZAW-R) oraz
  • oświadczenie o podmiotach, w których posiada prawa udziałowiec lub akcjonariusz podatnika opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych (druk OSW-R) – każdy z udziałowców/wspólników skalda takie oświadczenie. W przypadku zmiany stanu faktycznego obowiązek ten należy wykonać w ciągu 14 dni od zaistniałej zmiany.

*Art. 28g. 1. Podatnik opodatkowany ryczałtem jest obowiązany ponosić bezpośrednie nakłady na cele inwestycyjne w wysokości większej o:

1) 15%, jednak nie mniejszej niż 20 000 zł – w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych opodatkowania ryczałtem, albo

2) 33%, jednak nie mniejszej niż 50 000 zł – w okresie 4 lat podatkowych, o którym mowa w art. 28f ust. 1 lub 2

– w stosunku do ustalonej na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego odpowiednio dwuletni albo czteroletni okres opodatkowania ryczałtem wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku służących głównie celom osobistym udziałowców albo akcjonariuszy lub członków ich rodzin.

2. Przez nakłady na cele inwestycyjne, o których mowa w ust. 1, rozumie się faktycznie poniesione w roku podatkowym:

1) wydatki na nabycie fabrycznie nowych środków trwałych lub wytworzenie środków trwałych, o których mowa w ust. 1;

2) opłaty ustalone w umowie zgodnie z art. 3 ust. 4 lub 6 ustawy o rachunkowości, z wyłączeniem umowy leasingu operacyjnego, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych, o których mowa w ust. 1.

3. Przez członków rodzin, o których mowa w ust. 1, rozumie się małżonka, zstępnych, wstępnych, rodzeństwo, małżonków zstępnych, osobę pozostającą w stosunku przysposobienia oraz osobę pozostającą w faktycznym pożyciu.

4. Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się do podatnika, który realizuje znaczącą dla prowadzonej działalności inwestycję oraz poinformuje przed upływem dwuletniego okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, właściwego naczelnika urzędu skarbowego o przedmiocie inwestycji, roku poniesienia nakładów na cele inwestycyjne i terminie planowanego zakończenia inwestycji.

5. Przy ocenie, czy inwestycja jest znacząca dla prowadzonej działalności, uwzględnia się w szczególności istotność ponoszonych nakładów na cele inwestycyjne, ich wpływ na zmianę przedmiotu prowadzonej działalności lub poszerzenie jej zakresu, a także wpływ tych nakładów na przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część.

6. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik opodatkowany ryczałtem w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, poniósł wydatki na wynagrodzenia zatrudnionych osób fizycznych, z wyjątkiem udziałowców albo akcjonariuszy tego podatnika, w wysokości większej o 20%, jednak nie mniejszej niż 30 000 zł, w stosunku do kwoty takich wydatków poniesionych w roku podatkowym poprzedzającym dwuletni okres opodatkowania ryczałtem. Do wydatków na wynagrodzenia nie zalicza się wydatków, które na podstawie odrębnych przepisów obciążają bezpośrednio podatnika.

7. W przypadku podatnika rozpoczynającego działalność lub małego podatnika, w pierwszym dwuletnim okresie opodatkowania ryczałtem, warunki, o których mowa w ust. 1 i 6, uznaje się za spełnione w odniesieniu do połowy wartości wymienionych w tych przepisach.